Συχνές ερωτήσεις

Όχι. Αν όμως για οποιονδήποτε λόγο δεν αφαιρέθηκαν τελείως και έχει μείνει κάποιο υπόλειμμα αμυγδαλής ή και από τα κρεατάκια, τότε αυτό μπορεί να υπερτραφεί και πάλι και να δημιουργήσει προβλήματα στο μέλλον.

Υπόλειμμα αμυγδαλής μπορεί να αφήσει ο γιατρός και εσκεμμένα, όταν θέλει να μειώσει το μέγεθος των αμυγδαλών χωρίς να τις αφαιρέσει τελείως.

Η χειρουργική αφαίρεση των αμυγδαλών και των αδενοειδών στα παιδιά γίνεται κυρίως για δύο λόγους:

1. υποτροπιάζουσες λοιμώξεις των  αμυγδαλών / αδενοειδών και
2. ροχαλητό με σχετική άπνοια ύπνου.

Με αυτόν τον τρόπο αποφεύγουμε τις επιπλοκές που μπορεί να συμβούν από την επίδραση των μικροβίων και των τοξινών που παράγουν σε άλλα ζωτικά όργανα όπως η καρδιά και οι νεφροί. Επίσης θεραπεύουμε τις άνοιες οι οποίες επιβαρύνουν αρκετά την λειτουργία των πνευμόνων και της καρδιάς και εμποδίζουν το παιδί να ξεκουραστεί κατά την διάρκεια του ύπνου.

Το παρατηρούμε αυτό κατά την διάρκεια της ημέρας που το παιδί εμφανίζει  νευρικότητα, ανορεξία  και γενικότερα μείωση σε όλους τους δείκτες της φυσιολογικής ανάπτυξης .

Οι αμυγδαλές είναι μια “μάζα” λεμφικού ιστού. Μοιάζουν με τους λεμφαδένες  που έχουμε στο λαιμό, τη μασχάλη και άλλα σημεία του σώματός μας. Ο ρόλος των αμυγδαλών δεν είναι τελείως ξεκαθαρισμένος. Φαίνεται να σχετίζονται με την άμυνα του οργανισμού μας, αφού έχει βρεθεί ότι περιέχουν ειδικά κύτταρα εναντίον των μικροβίων και των ιών αλλά και ότι βοηθούν στη παραγωγή αντισωμάτων. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια της ζωής. Στη συνέχεια, όσο το παιδί μεγαλώνει, ο ρόλος των αμυγδαλών μάλλον γίνεται λιγότερο σημαντικός και τον ρόλο αυτό αναλαμβάνουν άλλα σημαντικά όργανα. 

Παρά την αναγνωρισμένη συμμετοχή τους στο αμυντικό σύστημα του οργανισμού, τα παιδιά στα οποία έχουν αφαιρεθεί οι αμυγδαλές δεν έχουν ελαττωμένη αντοχή στις λοιμώξεις σε σύγκριση με αυτά που δεν έχουν υποβληθεί σε αφαίρεση των αμυγδαλών, αντίθετα, λόγο αφαίρεσης της εστίας, η συχνότητα των λοιμώξεων του αναπνευστικού μειώνεται.

Υπάρχουν περιπτώσεις κατα τις οποίες το υγρό δεν θεραπεύεται με φαρμακευτική αγωγή. Ειδικά αν παρέλθει διάστημα πέρα των 3 μηνών και το υγρό αυτό δεν έχει υποχωρήσει, υπάρχει κίνδυνος να προκληθεί κάποια σοβαρότερη βλάβη στο τύμπανο και στα μικρά οστάρια της ακοής με αποτέλεσμα κάποια μόνιμη βαρηκοΐα.

Οι λόγοι είναι συνήθως η ιδιαιτερότητα της  ανατομίας του αυτιού, ή ύπαρξη κάποιας αλλεργίας, υπερτροφία στα κρεατάκια και η συχνότητα των λοιμώξεων. Σε αυτές τις περιπτώσεις η λύση είναι χειρουργική όπου και γίνεται μια μικρή τυμπανοτομή – καθαρισμός του τυμπάνου από το υγρό και τοποθέτηση ένα μικρό σωληνίσκου το οποίο ‘’κουμπώνει’’ στο τύμπανο και εξασφαλίζει τον αερισμό και τη φυσιολογική λειτουργία του αυτιού. Αυτό το μικροσκοπικό σωληνάκι δεν φαίνεται εξωτερικά και δεν προκαλεί καμία ενόχληση στο παιδί, παραμένει περίπου 6 μήνες με ένα χρόνο και μετά  συνήθως αποβάλλεται (πέφτει)  μόνο του από το αυτί χωρίς καμία παρέμβαση.  Χρειάζεται  παρακολούθηση για τον έλεγχο της πορείας του αυτιού μέχρι την πτώση του σωληνίσκου περίπου ανά δύο με τρεις μήνες.

Το αυτί του παιδιού και γενικότερα το σύστημα της ακοής του έως την προσχολική ηλικία δεν έχει ωριμάσει. Για την σωστή λειτουργία της ακοής χρειάζεται καλή επικοινωνία με τη μύτη. Λόγω της συχνότητας των λοιμώξεων και της υπερτροφίας των αδενοειδών (κρεατάκια) κατά την προσχολική ηλικία, η μύτη είναι συχνά κλειστή(κυρίως το χειμώνα) και παράγει πολλές εκκρίσεις. Αποτέλεσμα να μη μπορεί να αεριστεί ο χώρος που βρίσκεται πίσω από το τύμπανο και να συλλέγεται υγρό, το λεγόμενο εκκριτική ωτίτιδα, με κύριο χαρακτηριστικό μόνο μείωση της ακοής, χωρίς πόνο. Για το λόγο αυτό είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτό από το ίδιο το παιδί ή και από τους γονείς του.  Αυτό το υγρό μπορεί να παραμείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα, και είναι εύκολο να θεωρηθεί ότι το παιδί είναι απορροφημένο στο παιχνίδι του ή ότι είναι ντροπαλό! Είναι πολύ σημαντικό να τεθεί η διάγνωση και να ακολουθήσει θεραπεία.

Κάποιες φορές παρόλο που το παιδί λαμβάνει φάρμακα, το υγρό στο αυτάκι του δεν υποχωρεί. Το χρονικό διάστημα της παραμονής του υγρού στο αυτί  καταγράφεται και το ιστορικό του παιδιού δεν πρέπει να είναι πάνω από 3 μήνες, για να μην προκληθούν μόνιμες βλάβες.

Τα γενικά στάδια ανάπτυξης της ομιλίας που είναι ίδια για όλα τα παιδιά:

1-6 μηνών:

παράγει ήχους ευχαρίστησης, αντιδρά στους ήχους και γυρίζει το κεφάλι του, ανάλογα με τις ανάγκες του χρησιμοποιεί διαφορετικό κλάμα, αναγνωρίζει φωνές και γελάει όταν του μιλάνε.  Επίσης μιμείται ήχους.

7-12 μηνών

καταλαβαίνει το όχι και το ναι, ανταποκρίνεται στο όνομα του, μιμείται περισσότερους ήχους, έχουμε εμφάνιση των πρώτων λέξεων, ακούει όταν του μιλάνε, έχει εκφραστικό λεξιλόγιο 1-3 λέξεις, καταλαβαίνει τις απλές εντολές.

13-18 μηνών:

ακολουθεί απλές εντολές, εκφραστικό λεξιλόγιο, 3-25 λέξεις ή και περισσότερες, χρησιμοποιεί παράλληλα χειρονομίες και φώνηση.

19-24 μηνών:

η ομιλία του γίνεται κατανοητή και αρχίζει να μοιάζει σταδιακά με την ομιλία των ενηλίκων

εκφραστικό λεξιλόγιο 50-100 λέξεις ή και περισσότερες

αντιληπτικό λεξιλόγιο με πάνω από 300 λέξεις

αρχίζει να χρησιμοποιεί προτάσεις με ουσιαστικά και ρήματα

Βασική προϋπόθεση  για να αναπτύξει ένα παιδί την ομιλία είναι η ακοή. Αν δηλαδή ένα παιδάκι γεννηθεί κωφό δεν θα αναπτύξει από μόνο του το λόγο ποτέ.

Για αυτό προληπτικά όλα τα νεογέννητα πρέπει να υποβληθούν σε έλεγχο ώτων και ωτοακουστικές εκπομπές ( απλή και ανώδυνη μέθοδος λίγων λεπτών) 

ΚΛΕΙΣΤΕ ΡΑΝΤΕΒΟΥ

ο έλεγχος κρατάει μερικά λεπτά και είναι ανώδυνος.

Εάν παρατηρούμε μία διόγκωση στη περιοχή του λαιμού υπάρχει μεγάλη ανησυχία από τους περισσότερους μήπως είναι κάποιος κακοήθης αδένας . Όπως θα δείτε και παρακάτω υπάρχουν πάρα πολλές παθήσεις που εκδηλώνονται με διόγκωση στο τράχηλο που έχουν σχέση με κάποια λοίμωξη ή φλεγμονή στη περιοχή της κεφαλής, του προσώπου του στόματος και του τραχήλου, αλλά θεραπεύονται με κάποια αγωγή  και υποχωρουν πλήρως. 

Μία διόγκωση στη περιοχή του λαιμού μπορεί να είναι:

• Κύστη  ή απόστημα στο υποδόριο 
• Σιελογόνος αδένας με φλεγμονή 
• Συγγενής κύστη 
• Οποιαδήποτε λοίμωξη στην περιοχή προκαλεί διόγκωση των λεμφαδένων όπως ωτίτιδα, αμυγδαλίτιδα, ιγμορίτιδα, παθήσεις των ούλων και δοντιών κτλ. 

Στα παιδιά  πάντα βρίσκουμε στη περιοχή του λαιμού λεμφαδένες και έχουν σχέση με τις συχνές ιογενείς λοιμώξεις που περνάνε και είναι καλοήθεις. 

• Διόγκωση του θυρεοειδούς αδένα
• Λέμφωμα (κακόηθες) 
• Μετάσταση από κάποια κακοήθεια στη περιοχή 

Παράγοντες που πρέπει να μας ανησυχούν :

• Ανώδυνος σκληρός αδένας που δεν σχετίζεται με κάποια λοίμωξη και παραμένει πάνω από 2 εβδομάδες . 
• Ηλικία > 40 ετών 
• Παράγοντες κινδύνου:  κάπνισμα  αλκοόλ 
• Απώλεια βάρους και πυρετός με εφίδρωση κατά τις νυχτερινές ώρες. 

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να γίνει λεπτομερής ΩΡΛ εξέταση, υπέρηχος τραχήλου, αιματολογικός έλεγχος και κάποιες φορές αξονική ή μαγνητική τομογραφία. 

Κάποιες φορές για την διάγνωση είναι απαραίτητο να γίνει βιοψία του αδένα. Μπορεί να γίνει με λεπτή βελόνη με, τοπική αναισθησία ή με αφαίρεση ολόκληρου του αδένα με γενική αναισθησία.

Ο λαβύρινθος είναι τμήμα του εσωτερικού αυτιού που είναι υπεύθυνο για την διατήρηση της  ισορροπίας. Στο εσωτερικό του μέρος υπάρχει υγρό το οποίο κινείται όταν υπάρχει στροφή του κεφαλιού και ερεθίζει κάποια ειδικά κύτταρα που αντιλαμβάνονται κάθε παραμικρή κίνηση. 

Υπάρχει μία πάθηση που ονομάζεται ίλιγγος θέσης, προκαλεί συμπτώματα έντονης περιστροφής όταν ο ασθενής σκύβει ή κοιτάει ψηλά ή όταν αλλάζει θέση στο κρεβάτι. Ο ίλιγγος μπορεί να συνοδεύεται από ναυτία και έμετο. Η διάρκεια των συμπτωμάτων είναι μικρή όσο κρατάει η κίνηση, κάποια δευτερόλεπτα έως μερικά λεπτά.  Η αίτια είναι η μετακίνηση ειδικών κρυστάλλων (ωτόλιθων)  από κάποιο τμήμα του λαβυρίνθου σε άλλη θέση προκαλώντας λάθος πληροφορίες. 

Ως παράγοντες που μπορεί να προκαλέσουν την πάθηση μπορεί να θεωρηθεί κάποια κάκωση στο κεφάλι. Επίσης άτομα με ιστορικό κεφαλαλγίας ενδέχεται να παρουσιάσουν το πρόβλημα και κυρίως γυναίκες.

Για την θεραπεία θα χρειαστεί να γίνει ειδικός χειρισμός με στροφή του κεφαλιού και του σώματος για την επαναφορά των κρυστάλλων. Η θεραπεία με φάρμακα δεν βοηθάει για την οριστική λύση αλλά μόνο για να μειώσει την ένταση των συμπτωμάτων. Συνήθως χρειάζεται να γίνει μια φορά ο ειδικός χειρισμός αλλά κάποιες φορές μπορεί και παραπάνω. Μετά την θεραπεία δίνονται στον ασθενή οδηγίες για την αποφυγή κάποιων κινήσεων και μία συγκεκριμένη θέση στο κρεβάτι για 2 ημέρες.

Μετά την θεραπεία υπάρχει πλήρης απαλλαγή από τα συμπτώματα. 

Υπάρχει μια τάση τα άτομα αυτά να υποτροπιάζουν μετά από κάποιο χρονικό διάστημα. 

Κλείστε ραντεβού για να γίνει εκτίμηση και  θεραπεία του ιλίγγου με τους ειδικούς χειρισμούς. 

Η γλώσσα στην άνω επιφάνεια της είναι τραχύ και αποτελείται από διάφορους τύπους θηλών  επίσης και από τις γευστικούς κάλυκες. Σε κάποιες περιπτώσεις προκαλείται πάχυνση και επιμήκυνση των θηλών (τριχοειδών) το οποίο έχει σαν αποτέλεσμα την κατακράτηση φαγητών, μικροβίων και χρωστικών και ονομάζεται τριχωτή γλώσσα. Δημιουργείται  ένα παχύ λευκό στρώμα πάνω στη γλώσσα κυρίως στο κεντρικό τμήμα και κάποιες φορές είναι μαύρο. Συνήθως δεν έχει κάποιο σύμπτωμα αλλά κυρίως μας ενοχλεί για αισθητικούς λόγους. 

Για την δημιουργία της ενοχοποιούνται:

Το κάπνισμα και η μεγάλη κατανάλωση του καφέ 

Κακή στοματική υγιεινή 

Αφυδάτωση και ξηροστομία 

Κάποια φάρμακα όπως αντιβιοτικά

Δεν υπάρχει λόγος για ανησυχία και δεν χρειάζεται ιδιαίτερη θεραπεία. Συστήνετε καλό και τακτικό βούρτσισμα της γλώσσας με την οδοντόβουρτσα η με ειδικές ξύστρες . Επίσης καλή ενυδάτωση και αποφυγή για ένα διάστημα της κατάχρησης καφέ και καπνού.

Υπάρχουν και περιπτώσεις όταν το πρόβλημα επιμένει και παραμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα ή συμβαίνει σε άτομα μεγάλης ηλικίας με σακχαρώδη διαβήτη ή σε ανοσοκαταστολή. Σε αυτές τις περιπτώσεις ενοχοποιούνται διάφορα μικρόβια και κυρίως μύκητες (candida). Τότε θα χρειαστεί ειδική αγωγή.

Συνήθως αυτό δηλώνει πάθηση των σιελογόνων αδένων. 

Οι σιελογόνοι αδένες είναι σε ζευγάρια και από τις 2 πλευρές του προσώπου:

• Οι  Παρωτίδες βρίσκεται μπροστά από το αυτί 
• Οι  υπογνάθιοι ακριβώς κάτω από το οστό της κάτω γνάθου 
• Οι υπογλώσσιοι, κάτω από τη γλώσσα 
• Υπάρχουν και μικροί αδένες διάσπαρτοι στο στόμα και στο φάρυγγα 

Οι  σιελογόνοι αδένες παράγουν συνεχώς σάλιο αλλά περισσότερο κατά την διάρκεια του φαγητού και πολύ λιγότερο κατά την διάρκεια του ύπνου. 

Κάποιες φορές δημιουργούνται μικρές πέτρες εντός του αδένα οι οποίες έχουν σαν αποτέλεσμα την απόφραξη του καναλιού (εκφορητικού πόρου). Με αυτό τον τρόπο εμποδίζεται η ροή του σάλιου από τον αδένα προς το στόμα και ειδικά την ώρα του φαγητού,  όπου είναι μεγαλύτερη η ποσότητα. Ο αδένας πρήζεται απότομα και πονάει. Αν αυτό επιμένει μπορεί να αναπτυχθεί μόλυνση (σιαλαδενίτιδα).

Για την οξεία φάση θα χρειαστεί αγωγή που περιλαμβάνει αντιβιοτικό – αντιφλεγμονώδες – αντισηπτικό διάλυμά. Πρέπει να γίνουν μαλάξεις στον αδένα ασκώντας κάποια πίεση για να υπάρξει βοήθεια στη αποσυμφόρηση του αδένα. Είναι πολύ σημαντικό η καλή ενυδάτωση και κατανάλωση κάποιων οξύνον φαγητών όπως λεμόνι ή πορτοκάλι για την αύξηση της παραγωγής της σιέλου ώστε να βοηθήσει να «ξεπλυθεί» ο αδένας και να αποβάλει τη πέτρα. Επίσης μπορεί να γίνει συχνή μάσηση τσίχλας για τον ίδιο σκοπό. 

Για την διάγνωση θα χρειαστεί να γίνει υπέρηχος του αδένα ή κάποιες φορές αξονική τομογραφία. Η εξέταση θα δείξει την παρουσία ή όχι πέτρας και την τοποθεσία αυτής. 

Για να αφαιρεθεί η πέτρα , αναλόγως με την θέση και το μέγεθος, θα χρειαστεί να γίνει χειρουργική αφαίρεση με τοπική αναισθησία, τις περισσότερες φορές μέσα από το στόμα. Πιο σπάνια μπορεί να χρειαστεί και αφαίρεση ολόκληρου του αδένα με γενική αναισθησία.

Έχουν γίνει προσπάθειες για την θεραπεία με χρήση υπερήχων αλλά όχι σε ικανοποιητικό βαθμό.

Τελευταία για την διάγνωση και την θεραπεία γίνεται χρήση λεπτών ενδοσκοπίων σε μέγεθος βελόνας. Με τους κατάλληλους χειρισμούς γίνεται εισαγωγή της μέσα στο λεπτό πόρο του αδένα με την βοήθεια κάμερας και μεγέθυνσης της εικόνας σε οθόνη υψηλής ευκρίνειας. Σε περίπτωση που αναγνωρίζεται πέτρα γίνεται ταυτόχρονα η αφαίρεση της με χρήση ειδικών εργαλείων. Τις περισσότερες φορές μπορεί να γίνει με τοπική αναισθησία. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην υπάρχουν τομές και ράμματα, άρα ο πόνος μετά είναι λιγότερος. 

Κλείστε ραντεβού  για να μπορεί να προγραμματιστεί  διαγνωστική ενδοσκόπηση.

Ο κνησμός (ή φαγούρα)  του αυτιού είναι ένα πάρα πολύ συχνό φαινόμενο. Είναι ένα ενοχλητικό σύμπτωμα που μπορεί να ταλαιπωρεί για χρόνια τους ασθενείς . 

To δέρμα του ακουστικού πόρου είναι πολύ λεπτό και ευαίσθητο και προστατεύεται από το αδιάβροχο στρώμα που δημιουργεί το κερί ή κυψελίδα. Με αυτό τον τρόπο προστατεύεται από του εξωτερικούς παράγοντες όπως μικρόβια, μύκητες, σκόνη και διατηρείται υγιείς. 

Όταν το αυτί καθαρίζετε συνεχώς από το κερί διαταράσσεται αυτός ο φυσικός φραγμός και το αυτί εκτίθεται στους εξωτερικούς παράγοντες που προκαλούν ξηρότητα του δέρματος και συχνά φλεγμονές  και πάντα συνοδεύεται με φαγούρα. 

Άλλες παθήσεις που μπορεί να προκαλούν: 

• Δερματικές παθήσεις όπως η ατοπική δερματίτιδα (έκζεμα) 
• Αλλεργία 
• Φλεγμονές του αυτιού από μύκητες 
• Κάποια γενικότερα νοσήματα όπως θυρεοειδούς, διαβήτης, ήπατος 

Οδηγίες και αντιμετώπιση: 

Καταρχάς σας συμβουλεύουμε να μην καθαρίζετε βαθιά τα αυτιά σας και να μη κάνετε χρήση διαφόρων αντικειμένων. 

Πάντα μετά το μπάνιο να στεγνώνετε καλά το αυτί με πετσέτα ή με χρήση του στεγνωτήρα μαλλιών, η υγρασία στο αυτί ευνοεί την ανάπτυξη μικροβίων κυρίως μυκήτων. 

Στους κολυμβητές συμβουλεύουμε χρήση των ωτοασπίδων και μετα κάποιες σταγόνες με περιεκτικότητα σε αλκοόλη για να βοηθήσει στη εξάτμιση του νερού. 

Σε άτομα που έχουν ξηρότητα του δέρματος του αυτιού γίνεται χρήση κάποιας κρέμας με κορτιζόνη για μικρό χρονικό διάστημα για την άμεση ανακούφιση και μετά συχνή χρήση κάποιας ενυδατικής κρέμας ή σταγόνες για μεγάλο χρονικό διάστημα. 

Σε φλεγμονές από μύκητες θα δοθεί κατάλληλη αγωγή και καθαρισμός του αυτιού στο ιατρείο.

Σε γενικότερη δερματοπάθεια γίνεται χρήση αντιισταμινικών χαπιών και τοπικές κρέμες.

Τα βουητά ή οι εμβοές στα αυτιά είναι ένα σύμπτωμα αρκετά συχνό. Περιγράφεται σαν ένα κουδούνισμα ή σαν τον ήχο του τζίτζικα , σαν σφύριγμα  και γίνονται ποιο αισθητά όταν έχει ησυχία ή κατά την διάρκεια της νύχτας. Κάποιες φορές έχουν τη μορφή όπως οι χτύποι της καρδιάς . 

Σχεδόν όλοι μας έχουμε ακούσει κάποιο βουητό το οποίο  ήταν παροδικό και μικρής διάρκειας.

Υπάρχουν πολλές θεωρίες σχετικά με το τι προκαλεί τα βουητά. Από τις πιο επιβεβαιωμένες είναι:

• Το ακουστικό τραύμα (έκθεση σε δυνατό θόρυβο)
• Βαρηκοΐα 
• Παθήσεις του αυτιού  όπως ωτίτιδα, νόσος Meniere, ωτοσκλήρυνση, βύσμα κυψελίδας 
• Φάρμακα όπως ασπιρίνη , διουρητικά και κάποια αντιβιοτικά  
• Κάποια προβλήματα υγείας όπως  διαβήτης, υπέρταση, θυρεοειδοπάθεια, αρτηριοσκλήρυνση, το έντονο στρες. 

Για την αντιμετώπιση θα χρειαστεί να γίνει λεπτομερής εξέταση, ακοολογικός έλεγχος (ακοόγραμμα,  τυμπανόγραμμα, ωτοακουστικές εκπομπές)  και κάποιες φορές μπορεί να χρειαστεί να γίνουν και άλλες εξετάσεις όπως αξονική ή μαγνητική, έλεγχος των αγγείων του τραχήλου η του εγκεφάλου. 

Υπάρχουν φάρμακα τα οποία βελτιώνουν την κυκλοφορία και τον μεταβολισμό του λαβυρίνθου αρά μειώνουν την ένταση των βουητών. 

Τελευταία γίνεται χρήση κάποιων συσκευών τα οποία μοιάζουν με τα ακουστικά βαρηκοΐας. Παράγουν ένα συνεχόμενο ήχο σε μικρή ένταση και η λειτουργία τους βασίζεται στην εκπαίδευση του εγκεφάλου να μην ‘’παρατηρεί’’ τα βουητά  και έτσι με την πάροδο του χρόνου ελαττώνονται  αρκετά ή εξαφανίζονται τα βουητά . Η διαδικασία διαρκεί από 3 έως 6 μήνες.  

Κλείστε ραντεβού να γίνει πλήρης ακοολογικός  έλεγχος

Η κυψελίδα ή το κερί του αυτιού είναι μία λιπαρή παχύρευστη ουσία που παράγει το δέρμα του έξω ακουστικού πόρου. Το κερί έχει αντιμικροβιακή δράση , λιπαίνει το κανάλι του αυτιού και δημιουργεί ένα στρώμα προστασίας από τους εξωτερικούς παράγοντες όπως μικρόβια , ρύπανση , και ξένα σώματα . Παράγεται συνεχώς και αποβάλετε από το αυτί από τα ειδικά κύτταρα με λεπτές τριχούλες που το βγάζουν έξω. 

Κάποιες φορές το κερί συσσωρεύετε κοντά στο  τύμπανο και σταδιακά μπορεί να φράξει τελείως τον ακουστικό πόρο, αυτό προκαλεί μείωση της ακοής, βουητά στα αυτιά και κάποιες φορές ίλιγγο. Αυτό συμβαίνει συχνά σε κάποια άτομα  και υπάρχουν κάποιοι λόγοι που το προκαλούν: 

• Στενός ακουστικός πόρος 
• Συχνή και κακή χρήση της μπατονέτας  
• Υπερπαραγωγή 

Για να καθαρίσουμε το αυτί μας δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μπούμε  μέσα στο κανάλι του αυτιού, μόνο εξωτερικά και κυρίως στις πτυχές του πτερυγίου του αφτιού στα μέρη όπου είναι ορατά στο καθρέφτη . Το ίδιο ισχύει και για τα παιδιά μας . Ο καθαρισμός μπορεί να γίνει μετά το μπάνιο για να σκοτώσουμε και να στεγνωσουμε το αυτί μας με τη πετσέτα ή με χρήση της μπατονέτας αλλά με προσοχή μόνο, όπως αναφέραμε, στις πτυχές του πτερυγίου και έξω από τη τρύπα του ακουστικού πόρου. 

Οι κίνδυνοι της χρήση τη μπατονέτας και άλλων αντικειμένων εντός του πόρου μπορεί να προκαλέσει τραύμα του πόρου, τραύμα του τυμπάνου, μόλυνση του αυτιού μέχρι και απώλεια ακοής.

Αν χρειαστεί, πραγματοποιείται καθαρισμός του αυτιού από ειδικό ιατρό με χρήση αποστειρωμένων εργαλείων, αναρρόφηση και χρησιμοποιώντας μικροσκόπιο για πιο ενδελεχή έλεγχο . Πλέον η χρήση των πλύσεων με σύριγγα έχει καταργηθεί. Κάθε άλλο αντικείμενο που διαφημίζεται στο διαδίκτυο δεν είναι ασφαλές και μπορεί να προκαλέσει σοβαρές βλάβες στο αυτί σας.

Το αισθητήριο όργανο της όσφρησης αποτελείται από ένα ειδικό μέρος του εσωτερικού της μύτης όπου υπάρχουν ειδικά κύτταρα και νευρικές απολήξεις για την αντίληψη των οσμών.

Για τη γεύση το κυριότερο όργανο είναι η γλώσσα, στην άνω επιφάνεια της οποίας υπάρχουν κάποια εξογκώματα που ονομάζονται γευστικοί κάλυκες. Επίσης υπάρχουν και διάσπαρτοι στα χείλη, στο φάρυγγα και στο στόμα. Η ειδική χημική σύσταση των τροφών είναι αυτό που ερεθίζει τους κάλυκες και έτσι μπορούμε να αντιληφθούμε τις 4 βασικές γεύσεις, γλυκό – αλμυρό – πικρό και ξινό. 

Για να έχουμε όμως μια πιο ολοκληρωμένη και λεπτομερή εικόνα του φαγητού που καταναλώνουμε υπάρχει συνεργασία της γεύσης και της όσφρησης. Μόνο τότε μπορούμε να ταυτοποιήσουμε με ακρίβεια το είδος το φαγητού και αν είναι κατάλληλο για χρήση. 

Αν μια από αυτές τις αισθήσεις χάνετε η μειώνεται τότε αλλοιώνεται η γεύση. Οι περισσότεροι ενήλικες όταν αναφέρουν διαταραχή στη γεύση, στη πραγματικότητα έχουν πρόβλημα στην όσφρηση. Σχεδόν όλοι μας έχουμε εμπειρία από απώλεια της γεύσης στη διάρκεια ενός κρυολογήματος όταν το έντονο μπούκωμα μας εμποδίζει να αντιληφθούμε το άρωμα του φαγητού.

Οι διαταραχές της όσφρησης μπορεί να εμφανίζονται σε 4 μορφές

• Ανοσμία : πλήρης απώλεια της όσφρησης 
• Υποσμία : μερική ή μείωση της αίσθησης της όσφρησης
• Υπεροσμία : υπερβολική αντίδραση σε κάποιες οσμές 
• Παροσμία: κάποιες αλλαγές με διαστρέβλωση στην αίσθηση της όσφρησης 

Ως βασικότερος λόγος για τις διαταραχές της όσφρησης είναι:

1. οι  παθήσεις που προκαλούν εμπόδιο στη αναπνοή από τη  μύτη  όπως το στραβό διάφραγμα, αλλεργία, πολύποδες.  
2. λοιμώξεις κυρίως ιογενούς αιτιολογίας 
3. χρήση  κάποιων φαρμάκων 
4. περιβαλλοντικές 

Για την διάγνωση γίνονται διάφορα τεστ όσφρησης,  διαφόρων ουσιών και γεύσης για να διαπιστωθεί ο βαθμός του προβλήματος αλλά πραγματοποιείται και πλήρης ενδοσκοπικός έλεγχος της μύτης. 

Για την θεραπεία ανάλογα με το είδος του προβλήματος, θα προταθεί αντιμετώπιση με φάρμακα ή χειρουργική επέμβαση. 

Κλείστε ραντεβού να γίνει έλεγχος όσφρησης

Τι προκαλεί τη βραχνάδα της φωνής 

Το βράγχος της φωνής ή η αλλοίωση της προκαλείται συνήθως από λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος, γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση και έντονη και κακή χρήση της φωνής. Επίσης προκαλείται από κάποιες παθήσεις του λάρυγγα.

1 Λοιμώξεις

Οι άνθρωποι αναπτύσσουν συχνά έναν επίμονο βήχα μετά από ένα κοινό κρυολόγημα. Μπορεί να αναπτυχθεί ένας κύκλος στον οποίο ο βήχας οδηγεί σε ερεθισμό του λαιμού, ο οποίος προκαλεί περισσότερο βήχα και περισσότερο ερεθισμό. Ο λάρυγγας γίνεται ακόμα πιο ευαίσθητος σε άλλα ερεθιστικά όπως η παλινδρόμηση  και η οπισθορινικές εκκρίσεις  από τη μύτη. Είναι σημαντικό να σπάσετε τον κύκλο του βήχα με τη διατήρηση επαρκούς ενυδάτωσης, το να λαμβάνεται παστίλιες για το λαιμό και την αποφυγή της εκκαθάρισης του λαιμού.

Οξεία λαρυγγίτιδα μια φλεγμονή του λάρυγγα με έντονη δυσκαταποσία και κάποιες φορές δυσκολία στην αναπνοή είναι μια πιο σπάνια αλλά επείγουσα κατάσταση. 

2 Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση:

Το οξύ από το στομάχι μπορεί να περάσει  στον οισοφάγο προς τον λάρυγγα και φάρυγγα.   Η έκθεση στο οξύ μπορεί να προκαλέσει πολλά συμπτώματα, όπως βραχνάδα, δυσφορία στο λαιμό, προβλήματα κατάποσης και αίσθηση ξένου σώματος  στο λαιμό. Η παλινδρόμηση οξέος μπορεί να εμφανιστεί τη νύχτα, έτσι ώστε οι ασθενείς να μην παρατηρήσουν συμπτώματα καούρας. Η θεραπεία του  περιλαμβάνει αντιόξινα, ανυψώνει το κεφάλι του κρεβατιού, αλλάζει τη διατροφή και προτείνει την αποφυγή του καφέ, του αλκοόλ καθώς και τα βαριά βραδινά γεύματα. Επίσης σε ποιο βαριές μορφές, οι ασθενείς πρέπει να λαμβάνουν ειδικά φάρμακα για το στομάχι για περίοδο τουλάχιστον 3 μηνών.  

3 Οπισθορινικές εκκρίσεις

μπορεί να προκαλέσουν  ερεθισμό στο λαιμό, βήχα  και βραχνάδα. Συχνή πλύση της μύτης με θαλασσινό νερό, κορτιζονούχα  ρινικά σπρέι και αντιισταμινικά μπορεί να βοηθήσουν στη μείωση της ποσότητας και ελάττωση του ερεθισμού και του βήχα.

4 Έντονη χρήση της φωνής

Μετά από μία πολύ έντονη χρήση της φωνής όπως σε περίπτωση συναισθηματικής φόρτισης, μπορεί να προκαλείται κάκωση των φωνητικών χορδών από ένα ήπιο οίδημα έως και αιμάτωμα των φωνητικών χορδών. Σαν αποτέλεσμα μπορεί να προκληθεί βραχνάδα της φωνής έως και πλήρης αφωνία και κάποιες φορές και δύσπνοια.  

Σε επαγγέλματα όπου υπάρχει παρατεταμένη και μεγάλη διάρκεια της χρήσης της φωνής όπως καθηγητές, δάσκαλοι, τραγουδιστές υπάρχει περίπτωση να προκληθεί χρόνια κάκωση των φωνητικών χορδών. Σαν αποτέλεσμα προκαλείται μικρή πάχυνση στις χορδές τα λεγόμενα  κομβία η οζίδια. Το πρώτο διάστημα στην αρχική τους φάση, ακολουθώντας κάποιες απλές οδηγίες, λαμβάνοντας κάποια φάρμακα και εκτελώντας αφωνία, τα συμπτώματα μπορεί να υποχωρήσουν πλήρως χωρίς επιπτώσεις. Όμως υπάρχει μεγάλη περίπτωση υποτροπής αν δεν αλλάξουν τον τρόπο της χρήσης της φωνής των ασθενών, για αυτό είναι απαραίτητο να πάρουν οδηγίες από ειδικό λογοθεραπευτή για την σωστή χρήση της αναπνοής και τον ρόλο του διαφράγματος. Επίσης απαιτείται πολύ καλή ενυδάτωση,  διακοπή καπνίσματος, διακοπή χρήσης του αλκοόλ και οποιασδήποτε φυσική άσκησης. 

Αν τα κομβία (οζίδια) παραμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα και συνεχίζουν οι προαναφερόμενοι παράγοντες, τότε τα φάρμακα και οι αλλαγές στις συνήθειες δεν επαρκούν. Θα χρειαστεί να γίνει η αφαίρεση των κομβίων με χειρουργική επέμβαση. Η επέμβαση αυτή είναι μια σχετικά εύκολη και ανώδυνη επέμβαση η οποία λέγεται μικρολαρυγγοσκόπηση. Γίνεται με χρήση χειρουργικού μικροσκοπίου και laser από το στόμα, χωρίς τομές και ράμματα και παραμονή κάποιων όρων στη κλινική.  

5. Κάπνισμα 

Το κάπνισμα προκαλεί χρόνιο ερεθισμό του λάρυγγα και αρκετά συχνά εκδηλώνεται με πρήξιμο ή οίδημα στις φωνητικές χορδές, το λεγόμενο οίδημα Reinke. Ανάλογα με το βαθμό του οιδήματος μπορεί να προκληθεί  κάποια αλλαγή στη φωνή (η φωνή είναι χαμηλής συχνότητας αρκετά βραχνή και στις γυναίκες γίνεται πιο εύκολα αντιληπτή). Σε κάποιες πιο προχωρημένες  περιπτώσεις μπορεί να προκαλέσει μέχρι και δυσκολία στην αναπνοή.

Στους καπνιστές συνιστάται περιοδικός έλεγχος του λάρυγγά για να την έγκαιρη διάγνωση κάποιας κακοήθειας που μπορεί να καλύπτεται από την  ίδια προυπάρχουσα αλλοίωση της φωνής τους ή από το ίδιο το οίδημα. Αν διαγνωστεί  σε αρχικό στάδιο, υπάρχει πιθανότητα πλήρης ίασης με την άμεση και κατάλληλη επέμβαση και θεραπεία.

Άλλες  αιτίες αλλαγής της  φωνής περιλαμβάνουν  παράλυση φωνητικών χορδών, πολύποδα και όγκους του λάρυγγα.

Αν η βραχνάδα παραμένει πάνω από ένα μήνα πρέπει να γίνει οπωσδήποτε έλεγχος του λάρυγγα ενδοσκοπικά για την έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία.

Κλείστε ραντεβού να γίνει εκτίμηση ανώδυνα και με τα πιο σύγχρονα μέσα.

Η μύτη εσωτερικά έχει πολύ πλούσια αιμάτωση με ένα πυκνό δίκτυο αρτηριών και φλεβών το οποίο είναι απαραίτητο για την φυσιολογική λειτουργία όπως ο καθαρισμός, η θέρμανση και η εφύγρανση του εισπνεόμενου αέρα. Επίσης η μύτη είναι ένα όργανο που εκτίθεται  συχνά σε εξωτερικούς μικροτραυματισμούς, περιβαλλοντικές αλλαγές και συχνές λοιμώξεις που διαταράσσουν και κάνουν τα μικρά αγγεία να τραυματίζονται εύκολα. Υπάρχουν και παθήσεις και κάποια φάρμακα τα οποία αυξάνουν την τάση για αιμορραγία όπως:

• Κάποιες παθήσεις που προκαλούν διαταραχές της πηκτικότητας 
• Υψηλή αρτηριακή πίεση 
• Φάρμακα, αντιπηκτικά  όπως η ασπιρίνη η το sintrom
• Κάκωση τραύμα της μύτης 
• Μετεγχειρητικά μετά από κάποια επέμβαση στη μύτη 
• Κοινό κρυολόγημα 
• Χρόνια ρινίτιδα 
• Πολύποδες ρινός 
• Όγκοι της μύτης και των ιγμορείων 

Για αυτούς τους λόγους πρέπει να γίνει μια λεπτομερής εξέταση με ενδοσκόπιο για να βρεθεί η  εστία της αιμορραγίας και να διαπιστωθεί αν υπάρχει κάποιο άλλο εύρημα πέραν από το αγγείο που προκάλεσε την αιμορραγία. Θα πρέπει να ελεγχθεί κάθε ρουθούνι ξεχωριστά, αλλά και άλλες περιοχές βαθύτερα όπως ο ρινοφάρυγγας. 

Μόλις εντοπιστεί το σημείο της αιμορραγίας, το καλυτερο είναι να γίνει καυτηριασμός με χρήση διαθερμίας ή με χρήση χημικού καυτηριασμού, αν το αγγείο είναι μικρότερο. 

Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να μην εντοπιστει η εστία της αιμορραγίας λόγω της ιδιαιτερότητας της ανατομίας όπου υπάρχουν αρκετά τυφλά σημεία, τότε γίνεται πωματισμός της μύτης με ειδικές γάζες και υλικά για 2-3 ημέρες.

Υπάρχουν και κάποιες σπάνιες περιπτώσεις όπου χρειάζεται χειρουργική αντιμετώπιση με γενική αναισθησία. 

Επίσης πρέπει να γίνονται και αιματολογικές εξετάσεις για έλεγχο του αιματοκρίτη και των παραγόντων της πήξης του αίματος.

Οδηγίες που μπορεί να ακολουθήσετε μόνοι σας:

• Πατάτε και πιέζετε τη μύτη στο μαλακό μέρος με τα δάχτυλά σας για 5 λεπτά με το κεφάλι σκυμμένο μπροστά
• Ελέγξτε τη πίεση, αν είναι υψηλή και συμβουλευτείτε το γιατρό σας
• Βάλτε κρύα επιθέματα η παγκάκια στο πρόσωπο σας γύρω από τη μύτη
• Αν η αιμορραγία δεν σταματήσει μετά από 5 λεπτά μπορείτε να βάλετε μια μικρή γάζα ή ένα κομμάτι βαμβάκι μέσα στο ρουθούνι που αιμορραγεί και πιέζεται εξωτερικά

Προσοχή, δεν είναι αλήθεια το γεγονός  ότι είναι καλύτερα να αιμορραγεί η μύτη,  «αφήστε να τρέχει, σας προστατεύει το να μη πάθετε εγκεφαλικό επεισόδιο»!

Κλείστε ραντεβού για να γίνει εκτίμηση και αντιμετώπιση με σύγχρονα μέσα.

Το ροχαλητό είναι ένα κοινό πρόβλημα που μπορεί να συμβεί μόνο του ή σε συνδυασμό με αποφρακτική άπνοια στον ύπνο.

Απλό ροχαλητό

Το ροχαλητό συνήθως προκαλείται από ταλαντώσεις στους ιστούς του φάρυγγα (το στόμα, τη γλώσσα και τον ουρανίσκο). Από τα πιο γνωστά αίτια είναι η απόφραξη της μύτης, η παχυσαρκία, η χρήση αλκοόλ, καπνού και φαγητού αργά το βράδυ. Επίσης προκαλείται από έντονη φυσική κούραση, αλλά κυρίως ανατομικές ιδιαιτερότητες στη περιοχή της μύτης, του φάρυγγα και του στόματος.

Στο ήπιο ροχαλητό, τα μέτρα που μπορεί να σας βοηθήσουν είναι  να χάσετε βάρος, καθημερινή μέτρια φυσική άσκηση , να κοιμηθείτε στο πλάι σας και όχι ανάσκελα, αποφεύγοντας τα ηρεμιστικά και το αλκοόλ.

Στις επεμβατικές μεθόδους περιλαμβάνονται:

Φαρυγγοπλαστική ή χειρουργική επέμβαση που  μπορεί να μειώσει το μέγεθος του μαλακού ιστού της υπερώας  και της σταφυλής. Γινεται με χρήση laser ή ραδιοσυχνοτήτων.

Διαφραγματοπλαστική είναι χειρουργική επέμβαση για την διόρθωση του διαφράγματος και γίνεται συνήθως σε συνδυασμό και με την επέμβαση στις ρινικές κόγχες.  

Ροχαλητό με συνοδό  άπνοιες 

Η αποφρακτική άπνοια είναι μια διακοπή της αναπνοής που διαρκεί δέκα δευτερόλεπτα ή περισσότερο. Τα επαναλαμβανόμενα επεισόδια μπορούν να διαταράξουν σημαντικά τον ύπνο αλλά και την ομαλή λειτουργία του οργανισμού. Οι εκδηλώσεις της άπνοιας στον ύπνο περιλαμβάνουν ροχαλητό, ανήσυχο ύπνο και κόπωση κατά τη διάρκεια της ημέρας και επίσης με τα χρόνια μπορεί να προκαλέσουν  υπέρταση, καρδιοπάθειες και πνευμονοπάθειες. Πλέον θεωρείται σοβαρή νόσος και συνίσταται διόρθωση και θεραπεία της όσον τον δυνατόν νωρίτερα με την επεμβατική μέθοδο, με την χρήση του μηχανήματος θετικής διαρρινικής πίεσης (CPAP) ή συνδυασμό και των δυο.

 Ο ύπνος είναι ένα στάδιο αποκατάστασης και επανόρθωσης του οργανισμού που επηρεάζει όλες τις λειτουργίες του σώματος, από την επούλωση μέχρι τις ορμόνες. Η έλλειψη ύπνου, οι διαταραχές ύπνου και η κακή ποιότητα ύπνου πλήττουν τόσο την ευεξία όσο και την υγεία σε βάθος χρόνου. Ο ποιοτικός ύπνος δεν είναι πολυτέλεια, είναι τόσο απαραίτητος για την καλή υγεία όσο είναι η διατροφή και η άσκηση. 

Διαταραχές του ύπνου μπορεί να συμβαίνουν σε κάποιες  υποκείμενες παθήσεις, όπως άγχος, χρόνιο πόνο, καρδιακά προβλήματα, προβλήματα του θυρεοειδούς. 

Συχνά όμως παρατηρούνται διαταραχές του ύπνου λόγω απόφραξης τον αεροφόρων οδών και προκαλούνται οι άπνοιες.  Κάποιες φορές το καταλαβαίνουν οι ίδιοι οι ασθενείς, και ξυπνούν πολλές φορές, τις περισσότερες φορές όμως δεν γίνεται αντιληπτό από τους ίδιους αλλά από τον η την σύζυγο τους που τρομάζουν βλέποντας τους σαν να «πνίγονται» στον ύπνο. 

Οι άπνοιες ανάλογα με τη συχνότητα και τη βαρύτητα έχουν επιπτώσεις στη υγεία μας όπως πονοκέφαλο, αίσθημα αδυναμίας – κόπωση, υπνηλία κατά την διάρκεια της ημέρας , επίσης υπέρταση, καρδιοπάθειες, πνευμονοπάθειες και εγκεφαλικά επεισόδια.

Είναι πολύ σημαντικό να αναγνωριστεί νωρίς και να θεραπευτεί για την αποφύγη των επιπλοκών που αναφέραμε.

Για την διάγνωση γίνεται μελέτη ύπνου με φορητό μηχάνημα στο σπίτι ή σε  ειδικό εργαστήριο όπου ο ασθενής πρέπει να μείνει ένα βράδυ. Μετρούνται διάφοροι παράμετροι όπως καρδιακή συχνότητα, κορεσμός οξυγόνου, επίπεδο ροχαλητού, εγκεφαλικά κύματα, αρτηριακή πίεση. 

Αναλόγως με την βαρύτητα της προτείνεται και θεραπεία η οποία μπορεί να είναι χειρουργική διόρθωση τον αεροφόρων οδών (μύτη – φάρυγγας – γλώσσα – γνάθος), χρήση μηχανήματος οξυγόνου με πίεση (CPAP)  ή συνδυασμός των και των δύο. 

Κλείστε ραντεβού, το ιατρείο μας διαθέτει φορητό μηχάνημα μελέτης ύπνου.

Η μόλυνση των παραρρινίων  κοιλοτήτων συμβαίνει συχνά λόγω φλεγμονής και απόφραξης της παροχετευσης  των κόλπων προς την ρινική κοιλότητα . 

Συχνότερα συμβαίνει μετά από ένα παρατεταμένο κρυολόγημα. Άλλα αίτια είναι η αλλεργική ρινίτιδα, οι πολύποδες της μύτης και τα ανατομικά εμπόδια όπως η σκολίωση ρινικού διαφράγματος, η υπερτροφία  των ρινικών κογχών, φαρμακευτική ξηρά ρινίτιδα κλπ. 

Τα τυπικά συμπτώματα περιλαμβάνουν :

• πόνο και πίεση του προσώπου, 
• κεφαλαλγία 
• ρινική απόφραξη
• ρινικές εκκρίσεις (κίτρινες ή πράσινες ) 
• κόπωση 
• υποσμία 

Η θεραπεία μιας λοίμωξης στα ιγμόρεια μπορεί να περιλαμβάνει ρινικά αποσυμφορητικά και αντιβιοτικά για χρονικό διάστημα 10-15 ημέρες. 

 Τα άτομα με χρόνια ιγμορίτιδα  μπορεί να ωφεληθούν μόνο με  ενδοσκοπική χειρουργική επέμβαση όπου γίνεται καθαρισμός των ιγμορείων και αποκατάσταση της καλής επικοινωνίας  με την μύτη. Επίσης, ταυτόχρονα διορθώνεται και το διάφραγμα αν υπάρχει, όπως και τα φίλτρα (κόγχες).

Η ελεύθερη αναπνοή από τη μύτη είναι πολύ σημαντική για την λειτουργία του οργανισμού και των άλλων σημαντικών οργάνων όπως πνευμόνων, καρδιάς για τον φυσιολογικό ύπνο. 

Τα άτομα με χρόνια απόφραξη της ρινικής αναπνοής εμφανίζουν συχνά λοιμώξεις του αναπνευστικού, αρτηριακή υπέρταση, διαταραχές του ύπνου – άπνοιες, κεφαλαλγίες και συμπτώματα σωματικής κόπωσης.  

Συχνές αιτίες της ρινικής απόφραξης περιλαμβάνουν  το στραβό διάφραγμα (σκολίωση του  ρινικού  διαφράγματος), διόγκωση ή υπερτροφία των φίλτρων (ρινικών κογχών) και των ρινικών πολυπόδων. 

• Σκολίωση ρινικού διαφράγματος:

Η μέση γραμμή της μύτης αποτελείται από ένα χόνδρο και οστέινο ρινικό διάφραγμα που χωρίζει τις δύο πλευρές της ρινικής κοιλότητας. 

Σε αυτή τη δομή μπορεί να είναι παρούσα μια απόκλιση κατά τη γέννηση, ή μπορεί να συμβεί μετά από ρινικό κάταγμα. Η απόφραξη που προκαλείται από μια τέτοια απόκλιση μπορεί να διορθωθεί με χειρουργική επέμβαση του διαφράγματος.

Η επέμβαση ρινικού διαφράγματος  είναι μια χειρουργική επέμβαση που γίνεται μέσω των τομών εντός της ρινικής κοιλότητας, αφαιρώντας το στραβό τμήμα του οστού και του χόνδρου, ελευθερώνοντας την ομαλή ροή του αέρα.

• Υπερτροφία των ρινικών κογχών:

Οι ρινικές κόγχες  είναι τρεις δομές οστού και μαλακού ιστού τοποθετημένες στις 2 άκρες της ρινικής κοιλότητας απέναντι από το ρινικό διάφραγμα. Ως μέρος του κανονικού ρινικού κύκλου, οι ρινικές κόγχες διογκώνονται και συρρικνώνονται. Σε μερικά άτομα μπορεί να είναι αρκετά υπερτροφικές, με αποτέλεσμα σημαντική τη ρινική απόφραξη. 

Η θεραπεία με κορτιζονούχα ή αποσυμφορητικά ρινικά σπρέι, μπορεί να βοηθήσει στη μείωση αυτού του οιδήματος και στην απόκτηση καλύτερης αναπνοής. 

Υπάρχουν περιπτώσεις όπου η κατάσταση είναι χρόνια, ή δεν βελτιώνεται αρκετά με την χρήση των σπρέι. Τότε χρειάζεται χειρουργική επέμβαση (ραδιοσυχνότητες ή laser) ως διαδικασία μόνη της, ή σε συνδυασμό με το διάφραγμα.

• Ρινικοί πολύποδες:

Οι ρινικοί πολύποδες είναι ένας τύπος φλεγμονώδους ιστού που μπορεί να αναπτυχθεί στη ρινική κοιλότητα και τα ιγμόρεια (παραρρίνιους κόλπους) . Εμφανίζονται συχνότερα σε άτομα με αλλεργίες και, ή άσθμα. Η ρινική απόφραξη είναι το πιο κοινό σύμπτωμα. Καθώς μεγαλώνουν εντός της ρινικής κοιλότητας μπορεί να προκαλέσουν σοβαρή απόφραξη της ρινικής αναπνοής και ανοσμία.

Οι ρινικοί πολύποδες αντιμετωπίζονται με κορτιζονούχα σπρέι, αντιισταμινικά και μοντελουκάστη στα αρχικά στάδια. Καθώς η νόσος προχωράει η χειρουργική αφαίρεση (ενδοσκοπική χειρουργική) είναι η μοναδική λύση.

Υπάρχουν και περιπτώσεις υποτροπιασμού ή εμφάνισης σε άτομα μεγάλης ηλικίας. Σε αυτές τις περιπτώσεις πραγματοποιείται ο καθαρισμός τους στο ιατρείο με τη χρήση ειδικού εργαλείου(χειρουργικού shaver).